जगाच्या दूर ,
एका प्रेम नगरीत ,
आपल छोट स एक घर असाव ,
अस माझ प्रेम असाव ...
तू माझी रोज वाट पहावी ,
आणि मी हळूच येवून ,
तुला मिठीत घ्याव ,
अस माझ प्रेम असाव ...
मी उशिरा का आलो म्हणून रुसाव ,
मी मग तास न तास तुला मनावाव,
आणि मग हळूच तू हसून द्याव ,
अस माझ प्रेम असाव ...
प्रेमाच्या नभा खाली ,
प्रेमाच्या धर्तीवर ,
प्रेमात रंगलेलो फक्त दोघे असावेत ,
अस माझ प्रेम असाव ...
प्रेमाच्या वर्षेत ,
चीम्भं भिजून ,
दोघे आनंदात गाणे गावेत ,
अस माझ प्रेम असाव ...
तुला उदास बघून ,
माझे अश्रू पहिले निघावेत ,
अस माझ प्रेम असाव ...
जीवनाच्या प्रत्येक क्षणात ,
तुझ्या सुखासाठी मी झटाव,
अस माझ प्रेम असाव ...
आपल्या चहू बाजूनी प्रेम ,
प्रेम आणि फक्त प्रेमाचा वास असावा ,
अशी ती नागरी असावी ,
अस माझ प्रेम असाव ...
ऑरकुट वर वाचलेली कविता
अमित
No comments:
Post a Comment